 |
|
|
||||||||||
 |
||||||||||||
 |
||||||||||||
|
||||||||||||
 |
||||||||||||
|
|
|
|
|
Mensen met een bijzondere seksuele interesse Omdat menselijk seksueel gedrag geen kwestie is van instinct alleen, maar mede het resultaat is van diverse invloeden van buitenaf, ontwikkelt niet iedereen dezelfde seksuele interesse en hetzelfde seksuele gedrag. Dat hoeft op zichzelf geen probleem te zijn, maar meestal houdt een maatschappij er voor seksueel gedrag bepaalde normen of maatstaven op na, en als die normen streng of bekrompen zijn, dan hebben veel mensen volgens die maatschappij seksueel deviant gedrag. (Zie de inleiding bij ‘De ontwikkeling van seksueel gedrag’ en ‘Aangepast gedrag en afwijkend gedrag’). In onze eigen samenleving zijn de seksuele normen van oudsher tamelijk bekrompen en onrealistisch geweest, en daarom zijn er altijd veel mensen met ‘seksuele problemen’ geweest of, liever gezegd, met maatschappelijke problemen die voortkomen uit hun behoefte om zich seksueel te uiten. Hun gedrag paste niet in het voorgeschreven patroon en daarom werden zij belasterd en vervolgd. Betreft het seksuele handelingen waaraan partners tegen hun zin moeten meedoen, d.w.z. handelingen met duidelijk aanwijsbare slachtoffers, dan is natuurlijk sociale en wettelijke controle vereist. Dat geldt voor verkrachting en voor alle andere vormen van seksuele geweldpleging en molest. Maar voor seksueel gedrag met wederzijds goedvinden en in beslotenheid is inmenging van buitenaf niet nodig en niet juist. Integendeel, iedere inmenging, hetzij van wettelijke hetzij van psychiatrische kant, is in wezen repressief van aard, hoe goed de bedoelingen ook zijn. Het zou kunnen zijn dat sommige mensen met seksueel deviant gedrag, sommige zonderlinge figuren, onaangepast zijn en bij een bepaalde vorm van therapie baat zouden hebben, maar dat mag nooit verplicht worden gesteld. Evenmin mag van hen worden verlangd dat zij in de periode voorafgaand aan hun ‘genezing’ geen sex bedrijven. Zolang zij anderen niet schaden verdienen zij het om volgens hun eigen normen te kunnen leven. Ook al beschouwen wij hen als ‘seksueel kreupel’ (en misschien is dat idee wel onjuist), dán nog hebben wij het recht niet hen hun krukken af te nemen. Het zou immers dubbel onrechtvaardig zijn als de maatschappij eerst door middel van sex-negatieve dogma’s, emotionele verwaarlozing of slechte levensomstandigheden, zulke kreupelen creëert en hen vervolgens nog eens extra straft door hen het beetje seksuele bevrediging af te nemen waartoe zij nog in staat zijn. Eén ding is zeker: onze maatschappij telt een groot aantal mensen die, buiten hun schuld, een seksuele interesse hebben ontwikkeld die nogal ver van onze officiële seksuele norm verwijderd ligt. Vroeger werden zulke mensen zondaars of ketters genoemd. Tegenwoordig worden zij uitgemaakt voor ‘pervers’ of ‘seksueel psychopaat’. Maar hoe men dergelijke mensen ook noemt, doorgaans wordt hun het recht op seksuele zelfverwerkelijking ontzegd, ook al schaden zij op geen enkele wijze de rechten van anderen. Sommige mensen vinden het prettig om gekweld en vernederd te worden tijdens het vrijen, anderen houden ervan hun partner te domineren, spelen graag met urine of uitwerpselen, houden van ‘smerige’ taal, of zien andere mensen graag masturberen.
‘CONTACTADVERTENTIES’ Zowel in Europa als in de Verenigde Staten bestaat in sommige bladen de mogelijkheid om contactadvertenties te plaatsen waarin sex wordt aangeboden of gevraagd. Veel van die advertenties zijn gericht op mensen met een specifieke seksuele belangstelling. Sommige zijn nauwelijks verhulde aanbiedingen van mannelijke en vrouwelijke prostituées. Dit is een voorbeeld uit Vrij Nederland. Weer andere mensen vinden het prettig om kleren van de andere sekse te dragen of zijn seksueel afhankelijk van een stukje ondergoed, een pop, een motorrijwiel of een ander levenloos voorwerp. Het aantal mogelijkheden is legio en het is niet nodig alles op te noemen. Waar het om gaat is dat al zulke mensen met een bijzondere seksuele belangstelling doorgaans weinig hulp van hun omgeving krijgen, moeilijk aan een geschikte partner komen, en meestal niet aan bevrediging toekomen. Velen van hen zijn ongeschikt voor het huwelijk en leven volstrekt geïsoleerd in opperste eenzaamheid. Het is geen zeldzaamheid dat zij zich voor hun wensen schamen en er schuldgevoelens over hebben. Nooit durven zij er met iemand over te praten. Ook al is hun gedrag niet in strijd met de wet, toch zijn deze mensen vaak erg ongelukkig. Dit alles zou niet hoeven te gebeuren als onze maatschappij een beetje toleranter was. We mogen aannemen dat zelfs aan de meest ongebruikelijke wensen kan worden voldaan als mensen in de gelegenheid zijn om openlijk naar een geschikte partner te zoeken. In sommige gevallen zullen die partners voor hun diensten betaald moeten worden, maar afgezien van enkele totaal bizarre of agressieve seksuele verlangens, zijn in de praktijk vrijwel alle wensen te vervullen. Noot. De angst van mensen voor wie de meer bizarre lustgevoelens vreemd blijven, dat er ‘gevaarlijke’ situaties kunnen ontstaan, is natuurlijk nooit weg te nemen, omdat die situaties zich inderdaad weleens voordoen - een zuiver dwangmatige moord op een prostituée, een dodelijke afloop van een pedofiel contact, enz. Het blijven uiterste zeldzaamheden ten opzichte van het totale gebeuren, maar de sensatie en publiciteit maken dat dit over het hoofd wordt gezien. Het criminele gebeuren wordt door de meesten als regel gezien in plaats van als uitzondering, met alle misverstanden die daaruit voortkomen. Sedert enkele jaren is er een informatiebron bijgekomen waar de wetenschappelijke seksuele voorlichting tot nu toe ver achteraan hinkte: de sexadvertenties. Deze vorm van zoeken en werven werd eerst uitsluitend toegelaten in speciale sextijdschriften, daarna ook in bepaalde weekbladen. De informatie die deze vraag- en aanbodsituatie verstrekt over de meer bizarre wensen op seksueel gebied is belangrijk, omdat daarmee duidelijk wordt wat er aan seksuele geaardheid onder de mensen leeft. Over de invloed van deze ‘doorbraak’ in de seksuele informatie is naar ons weten tot dusver geen sociaal-wetenschappelijk onderzoek gedaan. In een aantal Europese landen is nu zowel de vrouwelijke als de mannelijke prostitutie gelegaliseerd, is het toegestaan om in bepaalde bioscopen pornofilms te vertonen en mag pornografie worden verkocht. Voorts hebben vrijwel alle grote steden tegenwoordig hun ‘peepshows’ en ‘sex-shops’. Er zijn speciale badhuizen en sauna’s die nieuwe mogelijkheden bieden aan homoseksuele en heteroseksuele klanten. Bepaalde ‘massage-instituten’ vormen een oplossing voor eenzame mensen, en in Amerika bestaan er al sex clinicsdie voor mensen met seksuele problemen gebruik maken van gele- genheidspartners. Speciale clubs organiseren daar bijeenkomsten, seksuele ‘weekend-trips’, kampeer- dagen en boottochten. En tenslotte zijn er de hotels en motels die zich speciaal op het bieden van seksuele recreatie hebben toegelegd. Deze ontwikkelingen hebben ongetwijfeld niet alleen miljoenen ‘gewone’ mensen al geholpen, maar ook de seksuele minderheidsgroepen. Zij betekenen niet dat onze maatschappij ‘gedegenereerd’ is, maar - integendeel - dat deze humaner en wijzer is geworden. Als enkele nieuwe instellingen in Amerika en West- Europa nog een sfeer van smakeloosheid en uitbuiting ademen, dan is dat meestal de schuld van de ouderwetse wetgeving daar, die maakt dat er niet openlijk gefunctioneerd kan worden en dit soort dingen daarom in de armen van de georganiseerde misdaad en gewetenloze sjacheraars drijft. In sommige Europese landen vindt men goed verzorgde sex-shops, pornotheaters en sex-clubs in drukke winkelstraten, naast modewinkels en juwe- lierszaken. Door deze openheid wordt het gevoel van mensen die geleerd hebben dat sex alleen maar ‘vies’ en ‘smerig’ is, ondermijnd. Het is natuurlijk moeilijk te zeggen hoe ver de invloed van die openheid gaat. De mensen moeten nog wel flexibel genoeg zijn om de eigen gevoelens de baas te worden. Daar het mentale aanpassingsvermogen voor moraal en ethiek, zonder grote druk van buitenaf, alleen tot de jong-volwassen leeftijd veerkrachtig blijft, kan men verwachten dat de jeugd van de verworven vrijheden profiteert voor de duur van het leven. Voor oudere mensen, die na het veertigste, vijfenveertigste jaar al tamelijk verstard zijn, heeft de openheid weinig zin meer - die is voor hen eigenlijk te laat gekomen. Alleen vitale, geestelijk actieve mensen zullen een blijvende belangstelling hebben voor de ontwikkelingen die de seksualiteit in de gemeenschap doormaakt. |
