Seksueel contact met dieren

In verschillende mythen en legenden in vele culturen wordt van seksuele contacten tussen mensen en dieren gesproken, bijvoorbeeld met beren, wolven, paarden, slangen en krokodillen. Heel vaak waren het de dieren die de plotselinge wellust van de mens opwekten, maar de klassieke Griekse en Romeinse schrijvers hebben ook weleens omgekeerde situaties beschreven, situaties dus waarin het dier het initiatief nam. Zo wordt in een beroemd verhaal van Aelianus een dolfijn verliefd op een mooie jongen, en na een periode waarin hij hem uitgebreid het hof maakte werd de jongen tenslotte zijn minnaar. De Grieken geloofden ook dat Zeus, de oppergod, een enkele maal de gedaante van een dier aannam teneinde de gunsten te winnen van een vrouw die anders onbereikbaar was. Zo benaderde hij Europa in de vorm van een stier en Leda als zwaan. De Griekse mythologie vertelt ons ook hoe Pasiphaë, koningin van Kreta, met een stier sliep, waarna zij de Minotaurus baarde, een menselijk monster met de kop van een stier. Dergelijke verhalen werden ook door verschillende volkeren in Azië, Afrika en de beide Amerika’s verteld. Zo werd bijvoorbeeld bij een eskimostam gedacht dat het blanke ras was ontstaan door seksueel contact tussen een vrouw en een hond.

LEDA EN DE ZWAAN

Oude Griekse sculptuur

Tot de dag van vandaag is seksueel contact tussen mens en dier een onderwerp dat ook beeldende kunstenaars fascineert. Een paar meesterwerken uit de kunstgeschiedenis zijn aan dit onderwerp gewijd. Opvallend is dat in veruit de meeste gevallen de betrokken mens een vrouw is. Voorstellingen van mannen die seksueel contact hebben met een vrouwelijk dier zijn schaars. Ook bij live sex-shows die in sommige landen worden vertoond, zijn het meestal vrouwen die bijvoorbeeld met honden, varkens, ja zelfs met ezels en paarden vrijen. Dit soort voorstellingen met mannen komen vrijwel niet voor. Het schijnt dat zulke shows (maar ook de schilderijen en plastieken) vooral worden gemaakt om de mannelijke fantasie te prikkelen, niet echt om in de behoefte van vrouwen te voorzien.

In onze joods-christelijke cultuur liggen seksuele contacten tussen mensen en dieren vaak in de criminele sfeer. In de bijbel staat te lezen hoe er bij de Israëlieten de doodstraf op stond. De talmoed zei dat een weduwe niet eens een hond als huisdier mocht hebben, uit angst dat zij hem voor seksuele doeleinden zou gebruiken (Abodah Zarah 22b; Baba Metziah 71a). Deze negatieve joodse houding werd later door de christelijke kerk overgenomen en deze beïnvloedde op haar beurt weer de wetgeving in de meeste westerse landen. Door een speling van het lot zijn deze wetten uiteindelijk weer tegen de joden zelf gebruikt. Sommige middeleeuwse theologen verklaarden namelijk dat seksueel contact tussen een christen en een jood of mohammedaan even ‘tegennatuurlijk’ was als seksueel contact met een dier ‘aangezien zulke personen in de ogen van de wet en ons heilig geloof in geen enkel opzicht van dieren verschillen.’ Het werd beschouwd als een ernstig delict. Tijdens de gehele middeleeuwen en zelfs tot ver in de moderne tijd zijn mannen en vrouwen voor seksueel contact met dieren levend begraven, op de brandstapel verbrand, of opgehangen. In sommige gevallen werd het dier samen met hen terechtgesteld. Tegenwoordig zouden nog maar zeer weinig mensen met zulke drastische straffen instemmen. In de afgelopen decennia zijn in verschillende Europese landen en Amerikaanse staten de wetten tegen seksueel contact met dieren dan ook afgeschaft. Maar de meeste Amerikaanse staten kennen die wetten nog wel en de straffen zijn zeer zwaar. (In sommige staten is de maximum straf levenslang).

Lange tijd werden deze religieuze en wettelijke tradities ook in het westerse medische denken tot uiting gebracht. Dus gedrag dat door geestelijken zondig werd gevonden en door wetgevers crimineel, werd door psychiaters vlot veroordeeld als ziek. In talloze psychiatrische geschriften werd voor seksueel contact met dieren vrij veel plaats ingeruimd. Het werd een symptoom genoemd van een ‘stoornis’, een ‘afwijking’, of een ‘perversie’. Wat door kerk en staat ‘sodomie’ en ‘ontucht’ was genoemd, haastte de psychiatrie zich te veroordelen als ‘zoöfilie’ of ‘bestialiteit’. Mensen die zich ermee bezig hielden werden beschouwd als geestesziek. (Zie ook ‘Aangepast gedrag en afwijkend gedrag’).

Op dit moment, nu uitvoerig is onderzocht hoe vaak seksueel contact tussen mens en dier eigenlijk voorkomt, lijkt het een vreemde zaak dat vooraanstaande autoriteiten op godsdienstig, juridisch en psychiatrisch gebied zich ooit hebben ingelaten met dit onderwerp. Nu weten we dat deze vorm van seksueel gedrag in feite hoogst ongebruikelijk is. Bij mannen is het zeldzaam en bij vrouwen zelfs uitzonderlijk. Kortom, het heeft eigenlijk geen sociale betekenis. We moeten daarom aannemen dat de sterke maatschappelijke veroordeling oorspronkelijk alleen bepaalde symbolische religieuze doeleinden heeft gediend.

In moderne westerse landen komen seksuele contacten tussen mensen en dieren alleen op het platteland voor, áls ze al voorkomen. Bijvoorbeeld jongens die op een boerderij opgroeien zien het vee soms paren en worden zo op het idee gebracht zelf ook eens wat te gaan experimenteren met sex. Voor hun experimenten kiezen zij kalveren, ponies, schapen, varkens, honden, zelfs eenden of kippen. Meestal blijft het bij enkele pogingen, hoewel het een hoogst enkele maal voorkomt dat een jongen een tijd lang regelmatig seksueel contact heeft met één bepaald dier. De coïtus is natuurlijk niet de enige vorm van seksueel contact die mogelijk is. Sommige jongens masturberen het dier (zoals boeren soms doen om zaad te krijgen voor kunstmatige inseminatie), of laten het dier hun penis of anus likken. Dit soort dingen wordt ook wel door meisjes of vrouwen gedaan, hoewel seksueel contact met dieren, zoals gezegd, bij vrouwen nog veel zeldzamer is dan bij mannen.

TWEE MET DIEREN COPULERENDE MANNEN
Details uit een Indiase schildering (19e eeuw)

Seksueel contact tussen mens en dier mag dan betrekkelijk zeldzaam zijn, het is niet zo ongewoon tussen dieren van verschillende soort. In sommige gevallen (paard en ezel, leeuw en tijger) wordt uit zo’n contact zelfs een jong geboren (muildieren, ‘lijgers’). Het dier dat mens heet heeft natuurlijk geen echt nauwverwante dieren onder de zoogdieren, en misschien is dat voldoende reden voor het feit dat seksueel contact met dieren niet veel voorkomt. Dat zulke contacten nooit tot een menselijke of dierlijke vorm van zwangerschap kan leiden is op erfelijke grondslagen heel begrijpelijk te maken. Het is irreëel om op een incidentele coïtuspoging met een dier een psychiatrisch etiket te plakken. Alleen mannen en vrouwen die altijd liever met dieren dan met mensen seksuele betrekkingen onderhouden, kunnen werkelijk als seksueel onaangepast worden beschouwd. Voor zulke gevallen geldt, net als voor alle andere gevallen van eenzijdig of dwangmatig seksueel gedrag, dat professionele hulp gewenst is. (Zie ook ‘Seksuele aanpassingsproblemen - dwangmatig en destructief gedrag’).

[Sex Atlas] [Inhoud] [Wrd. voor. - bewerkers] [Inleiding] [I - Het mensel. lichaam] [II - Seksueel gedrag] [Ontwikkel. van gedrag] [Vormen van activiteit] [III - Seks. en maatsch.] [Literatuurlijst]